2 zaken:
- laster en eerroof is een misdrijf en kan worden bestraft in een strafrechtelijke procedure. Ik acht de kans op succes in zo'n zaak niet erg groot tot onbestaande, zoals Khas en PetjeFCB al zeiden.
Het enige wat je politie-, parket- en justitiediensten eventueel kan verwijten, is het feit dat ze te weinig onderzoeksrechters beschikbaar hadden om iedereen snel voor te kunnen leiden, waardoor Leko de nacht in de cel moest doorbrengen, wat niet bepaald bijdroeg aan de perceptie en aan het vermoeden van onschuld. Maar goed, de wet laat het wel toe om hem 48 u vast te houden. Ook had het Federaal Parket wel wat duidelijker mogen communiceren gisteren over zijn vrijlating en over wat hem precies ten laste wordt gelegd, en vooral over wat hem níet ten laste wordt gelegd (matchfixing).
Eventueel zou op basis daarvan in een burgerrechtelijke procedure een schadevergoeding kunnen worden gevorderd. Want schade is er inderdaad wel. Zie bijvoorbeeld het column van Camps in HLN vandaag:
- [spoiler]
- Tijdens de huiszoekingen in het voetbalschandaal ontdekten speurders luxehorloges ter waarde van 3 miljoen euro. Daarnaast werden verpakkingen gevonden voor meer horloges met een waarde van 8 miljoen. Relatiegeschenken waren het handelsmerk van Mogi Bayat. Maar 8 miljoen om weg te geven - is dat niet verdacht genereus? Voor dat bedrag kun je met een harem drie levens uitzingen op Ibiza.
Nu ken ik een aantal horlogefreaks. Ze zouden een moord plegen voor een Breguet, IWC of Rolex. Ze krimpen devoot ineen voor de subtiele mechaniekjes. Nooit denken ze aan geld, alleen aan schoonheid en trots. Hun horloge is geen doorkijkspiegel voor patsers. Eerder religie.
Enige goede smaak kunnen we Mogi Bayat dus niet ontzeggen.
Ik vrees dat een duur uurwerk Ivan Leko niet meer zal kunnen opmonteren. De coach van Club strompelde na zijn vrijlating (zonder voorwaarden) zo levensmoe over het plaveisel dat ik even dacht: als hij maar niet breekt. Zijn atletische zwier terminaal geknakt. Hij is buiten het corrupte circuit van het Belgisch voetbal geplaatst, maar ademt de troosteloosheid van een plant. Weg alle joie de vivre.
Ivan voelt zich vermassacreerd.
In L’Équipe, La Gazzetta en de Washington Post was hij de blikvanger, niet die paar boerenkinkels van Beveren of Eupen met hun vuile handen. De klacht van matchfixing is intussen weggestreept, maar dat hij in dezelfde razzia tegen corrupte zaakwaarnemers en hun gevolg werd opgepakt, is een vernietigende associatie voor zijn image. Ivan Leko is tot op het bot beschadigd. De spelers van Club zullen schrikken bij het weerzien. Uit zijn binnenkant komen alleen nog de droeve klanken van componist Béla Bartók.
Alleen moet je natuurlijk kunnen aantonen dat er fouten zijn gebeurd, en dat die schade hebben veroorzaakt, wat niet altijd evident is. Nu, Van Steenbrugge weet dat ook, en is het gewoon al uitspreken dat je overweegt om stappen te ondernemen om je goede naam te zuiveren, op zich ook al een communicatiestrategie om de negatieve perceptie bij te sturen.