De Rode Duivels

[GenGhibli]

They talk the talk, but they don't walk the walk.

[t4nd]

Vertonghen: "0-0 tegen de Europese kampioen is niet slecht"

Dat lijkt me dé houding waarmee we er gaan komen... Deze generatie blijft dit soort mentaliteit houden, wat vrij hard in contrast staat met het idee dat ze tot in de finale kunnen geraken. Wat gaan ze zeggen als ze tegen Polen of Colombia moeten spelen in de 8ste finales?

Plus Kompany nu al geblesseerd (al dan niet ernstig). Met Vermaelen die ook half is wordt Boyata plots basisspeler en Ciman één van de eerste vervangers...

[Clubpolska]

We stevenen af op exact hetzelfde als de laatste 2 toernooien. De coach is ondertussen gewisseld, niets is veranderd, het ligt aan de spelers. Deze jongens gaan nooit iets winnen met de nationale ploeg.

[PetjeFCB]

We stevenen af op exact hetzelfde als de laatste 2 toernooien. De coach is ondertussen gewisseld, niets is veranderd, het ligt aan de spelers. Deze jongens gaan nooit iets winnen met de nationale ploeg.

Begin ook meer dat gevoel te krijgen

[rambopirou]

Geen Benteke, Lukaku, Kabasele en Sels. Ciman aangeduid als reserve moest Kompany niet fit geraken

[vanGentmaarvoorClub]

Wat een mossel, diene Martinez

[rambopirou]

Wat een mossel, diene Martinez

Hij zegt dat hij Tielemans gekozen heeft voor de toekomst , om een WK eens mee te maken en Dendoncker omdat hij zowel als CV als CVM kan spelen.

Laten we hopen dat Januzaj de Origi van Brazilie wordt zeker...

[Okido]

Hoe kan je nu die f*cking Dendoncker in je selectie zetten? Die heeft mss 3 matchen op niveau gespeeld en zelfs dat was maar bij een zwalpend anderlecht... Ik vind het ook een risico om maar 2 spitsen mee te pakken al is Benteke op dit moment absoluut ook geen duidelijk meerwaarde. En dan ook Boyata meenemen maar Kabasele thuislaten? We gaan ver komen als we straks in Rusland wat pech hebben met blessures en met Boyata en Dendoncker achterin moeten spelen... De keuze voor Casteels ipv Sels is dan weer een van de weinige logische beslissingen. Januzaj doet alleen maar mee met de nationale ploeg alst WK is, van samenspel met de andere Rode Duivels zal dus nog minder sprake zijn, maar dat is volgens de coach niet zo erg want Adnan is toch vooral sterk in één-tegen-één en dat gaan we nodig hebben in Rusland, zo zegt hij. Maw we gaan weer puur op individueel talent moeten spelen... Als hij bondscoach wil blijven dan hoop ik voor hem dat er een degelijk tactisch plan op tafel ligt maar aan de match tegen Portugal en zijn selectie te zien zal de kwartfinale wel weer een eindstation zijn. Dan vliegt Martinez toch nog buiten en gaan ze weer een trainer "van wereldformaat" moeten zoeken. Mss ziet Dick Advocaat het nog wel zitten...

[Pica]

Tzijn maar de rode duivels é, tis vooral lastig dat het nog zo lang is voor dat het opnieuw Club is

[IsO]

Los van de Nainggolan-kwestie, vind ik de selectie eigenlijk niet onlogisch:

Benteke is geen meerwaarde. Slecht seizoen, niet echt in vorm, matige invalbeurt zaterdag. Ik zie Martinez trouwens zelden met twee spitsen spelen. Dus in principe moet je genoeg hebben met Lukaku en Batshuayi. In nood kan je daar Mertens, Fellaini of Eden ook nog zetten.

Kabasele vs Boyata: Boyata speelt onder Brendan Rodgers bij Celtic, en die wisselt daar tussen een systeem met 4 verdedigers en één met 3 dat wat lijkt op dat van Martinez. In beide is Boyata in principe basisspeler. Denk dat hij daarom de voorkeur krijgt op Kabasele, die normaal enkel in een 4-mansdefensie speelt.

Dendoncker inderdaad bijzonder matige reguliere, maar net op tijd terug in vorm. In essentie een balrecupererende en balvaste 6 met een grote motor, infiltratievermogen en degelijke pass, en dus doublure voor Witsel (nog altijd niet helemaal fit) maar dit seizoen door Hein ook uitgespeeld in de defensie, zowel 3- als 4-mans, hoewel hij daarvoor misschien wel wat snelheid en wendbaarheid mist. Eens hij zich bij zijn nieuwe rol had neergelegd, deed hij dat echter niet eens zo slecht, en was hij nog vrij belangrijk voor anderlecht. Ik had eigenlijk niet anders verwacht dan dat deze ging meegaan.

Casteels ipv Sels: logisch.

Januzaj 7 basisplaatsen bij Real Sociedad op het einde van de competitie (dus in vorm), en een speler die normaal wel zou moeten aarden achter de spits in het systeem van Martinez, net als Thorgan. Degelijke invalbeurt ook zaterdag. Verbaast me ook niet dat hij er bij is. Liever hem dan Mirallas in ieder geval.

En over Tielemans ging het hier eerder al. Blijf hem een groot talent vinden, hoewel hij natuurlijk nog moet groeien en ik ook niet blind ben voor zijn gebreken. Ik vond die zijn seizoen niet zo abominabel als velen beweren, en blijkbaar kijken ploegen als Juve en Milan ook voorbij de waan van de dag, tenminste als we La Gazzetta dello Sport mogen geloven. Zijn profiel leunt wellicht ook het dichtst aan bij dat van De Bruyne in het systeem-Martinez.

[vanGentmaarvoorClub]

Een bende eerste-communicantjes .. ga daarmee naar de oorlog

Wordt wellicht veel geblaat om niks, zoals gewoonlijk

[IsO]

Een bende eerste-communicantjes .. ga daarmee naar de oorlog

Wordt wellicht veel geblaat om niks, zoals gewoonlijk

Misschien. Heb enkel de 1ste helft gezien zaterdag, maar ik zag - ondanks het te lage tempo en het teveel laten komen van de Portugezen na de eerste 20 minuten - toch ook dingen die ik graag zie als het mentaliteit betreft. Dembele die niet te beroerd is om af en toe een professionele overtreding te maken om een (tegen)aanval eruit te halen, Mertens die paar keer terugkwam om op de rand van de eigen carré mee te verdedigen, Hazard die doorjaagt,...

Ik hoop vooral dat het defaitisme van een deel van de 'supporters' niet overslaat op de spelers. Maar ik heb voorlopig niet de indruk.

[t4nd]

Dendoncker gaat niet mee als backup voor de 6 hé. Je hebt op de eerste plaats Witsel en daarna Dembele, Dendoncker is daar enkel backup van de backup. ALS hij speelt zie ik hem in de defensie staan.

Wat ik nog altijd niet snap (los van de Radja-kwestie) is dat Tielemans & Dendoncker wél meemogen en Praet zelfs niet in de voorselectie zat.

Soit, verbazingwekkend kunnen we de keuzes in elk geval niet noemen. Martinez heeft één systeem en dat gaat hij gebruiken. Bijsturen is haast niet mogelijk want er zijn te weinig alternatieven. Bij Nederland heeft Vormer bewezen dat een aanjager op het middenveld een verschil kan maken, ook al is hij op papier een 'mindere' voetballer dan de anderen. In die optiek moest Radja altijd mee. Stel dat je in de achtste finales 1-0 achter komt en de tegenstand zet alles toe, dan is de enige optie van Martinez nu "laat een klasseflits het verschil bepalen". Op zich een strategie waarmee Argentinië het vorig WK ver mee geschopt heeft, maar voor hetzelfde geld lig je er in de 8ste finale uit.

[Clubpolska]

Wilmots buiten aub

[IsO]

Artikel in S/VM:

[spoiler]

Rode Duivels: welke identiteit heeft Roberto Martinez in de ploeg geslepen?

Guillaume Gautier
Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.
Uit Sport/Voetbalmagazine van 06/06/18

Roberto Martínez leidt een selectie naar Rusland waarvoor hij gaandeweg een identiteit heeft uitgetekend. Op zoek naar de sporen van het nieuwe België, tussen balbezit, driehoekjes en snedige dribbels.

Met veel zin om zijn flow te etaleren grijpt Romelu Lukaku naar de micro. De aanvaller van de Rode Duivels, de man die in de campagne richting Rusland het meest beslissend was (zestien goals en drie assists), is zeker goed geplaatst om te spreken over de metamorfose die sinds twee jaar heeft plaatsgevonden onder Roberto Martínez. Voordat hij immers het spel van de Rode Duivels aanpakte, boog hij zich over dat van Big Rom, die hij bij Everton als diepe spits had opgesteld. 'Martínez zei me: ik weet dat je sterk bent over zeventig meter en dat niemand je op snelheid of kracht kan afstoppen', vertelt Romelu. Hij herhaalt het discours van zijn trainer bij de Toffees: 'Hij vroeg me of ik beslissend kon zijn in de voorste dertig meter wanneer de verdediging teruggeplooid is. Of ik de juiste ruimte wist te vinden. Daar wilde hij me bij helpen.'

Wanneer de tegenstander zich verschanste rond zijn grote rechthoek, leek België even weinig geïnspireerd als Lukaku in zijn jonge jaren. Onder de leiding van Marc Wilmots was de ideale actie een lange bal van Thibaut Courtois, gedevieerd door Christian Benteke in de loop van Kevin De Bruyne. Vervolgens breed en weinig geïnspireerd balbezit in de aanloop naar het EK in Frankrijk, dat vaak eindigde met een voorzet van Toby Alderweireld die in een overvolle zestien meter het voorhoofd zocht van Marouane Fellaini. Te weinig uitgewerkt om echt efficiënt te zijn. In Frankrijk trapten de Rode Duivels 28,8 voorzetten per match, maar slechts in 23 procent van de gevallen bereikten ze ook een Belg. Alsof het werk om een verdediging uiteen te rijten verplicht diende afgerond te worden met een voorzet door de lucht.

Het spel bij balbezit, waar de balverliefde Duivels zo naar verlangen, mocht pas beginnen op de helft van de tegenstander. Bevel van de baas. 'Risico's nemen dicht bij je eigen doel, dat kun je met mij wel vergeten', vertelde Wilmots voor het EK. 'Als je daar de bal verliest, is het fataal. Ik vind dat je de bal ver naar voren moet trappen.'

Courtois werd dus opgedragen om de bal naar een zone te katapulteren waar de nationale talenten zich voor de voeten liepen. Lukaku schetst nogmaals de omstandigheden waarin Roberto Martínez arriveerde: 'Onder Wilmots deden we wat we wilden in de voorste dertig meter. Daar hadden we de totale vrijheid.' België had dan wel twee (teleurstellende) kwartfinales achter de rug, het wist nog altijd niet hoe het nu eigenlijk speelde. 'Wat is het keurmerk van het Belgisch voetbal?', vroeg Dries Mertens zich af, voor hij de vraag zelf beantwoordde: 'Ik zie er geen. In België hebben we niet echt een voetbalstijl.'

Drie man en een bal

'Deze generatie weet wat ze moet doen als ze de bal heeft', bevestigt de Catalaanse bondscoach voor de afreis naar Rusland. Het resultaat van goed werk op de werf van het balbezit, samen met het gelukkige toeval dat de Duivels in hun kwalificatiecampagne veel lage blokken tegenover zich kregen. Het beste voorbeeld daarvan was het behoudend spelende en cynische Griekenland, altijd heldhaftig wanneer het erop aankomt om zijn rechthoek hermetisch af te grendelen.

Maar voor iets met de bal te doen, moesten de Duivels ervan overtuigd worden dat ze de bal moesten hébben. Bij elke geslaagde omschakeling van verdediging naar aanval, bleven sommigen herhalen dat België vooral een counterploeg was. Nochtans moesten de Belgen in de eerste match onder Martínez, tegen Spanje, negentig minuten achter de bal lopen (37 procent balbezit) en was het verdict duidelijk: de zogezegde koningen van de counter wisten geen enkele keer van binnen de backlijn op doel te schieten. Jan Vertonghen oordeelde: 'Wat de Spanjaarden toonden, dat is precies wat wij hadden willen doen.'

Heersen met de bal, dat is exact de opdracht die de Belgische voetbalbond aan Roberto Martínez heeft meegegeven. De man bekijkt zoveel voetbal dat hij het zich permitteert om er quasi wetenschappelijke wetten uit te distilleren: 'Ik ben van één ding overtuigd: als je ploeg 600 passes geeft in een match en ze geraakt 40 tot 60 keer in de voorste 20 meter, dan wint ze altijd.'

De Catalaan dweept met het Barça van Johan Cruijff en hij neemt elke gelegenheid te baat om die te citeren. Voor de trip naar Cyprus kiest hij dus voor een driemansverdediging. Dat fetisjsysteem van zijn grote voorbeeld, dat hij al eens toepaste bij Wigan, wordt aangewend met een dubbel doel: Eden Hazard verlossen van zijn beperkingen op de flank en een oplossing bieden voor het probleem van twee specifieke profielen in de nationale ploeg, te weten: flankverdedigers en creatieve middenvelders. 'De wedstrijd tegen Spanje heeft me geleerd dat we een structuur moesten opbouwen, een systeem vinden dat past bij de kwaliteiten van onze spelers', zou de bondscoach later verklaren.

Eden en Kevin

Bevrijd van de flank en van de aandacht van de vijandelijke flankverdediger - ook door de alomtegenwoordigheid van Yannick Carrasco, met wie hij meteen een heel sterk duo vormt - stelt Hazard de wet tussen de linies. Door de passes te ontvangen van Jan Vertonghen, laat hij België toe om zich op de helft van de tegenstander te nestelen zonder een beroep te hoeven doen op zijn middenveld, samengesteld uit Axel Witsel en Marouane Fellaini. Die zijn belast met het veroveren van de bal en het optrekken van de wacht voor de verdediging. Om te scoren doen de nationale dribbelaars de rest.

Het plan voert de Belgen naar Amsterdam voor een vriendschappelijke Derby der Lage Landen, waar Martínez nog een moeilijkheid toevoegt aan de Belgische oefening door Dries Mertens in de punt te plaatsen, een gelijkaardige rol als die hij bij Napoli bekleedt. Het is een manier om zijn manschappen het verbod op te leggen om bij de opbouw naar de lange bal te grijpen of om voortdurend voorzetten te trappen zoals ze te vaak deden. Het experiment is geen succes, maar geeft de bondscoach wel een nieuw signaal: zijn middenveld heeft nood aan een kwaliteitsinjectie.

Kevin De Bruyne, bij Manchester City getransformeerd tot centrale middenvelder door Pep Guardiola, schuift een rij achteruit op het schaakbord. Bij de Rode Duivels kwam hij voordien geregeld in de problemen wanneer hij met de rug naar het doel moeilijke ballen kreeg in de buurt van de vijandelijke verdediging. Nu staat hij naast Axel Witsel, een rij lager dan Eden Hazard. De twee virtuozen, die het vaak lastig hadden om samen te spelen in het rode shirt oefenen nu impact uit op twee verschillende plaatsen in de nationale ploeg: Kevin schept orde tot aan de voorste dertig meter en vanaf daar creëert Eden wanorde. 'Ik dribbel erg weinig, ik ben niet zoals Eden dat is niet mijn stijl', vatte De Bruyne in een interview samen. Wat die verschillen betreft, treedt Martínez hem bij: 'Kevin kan de precisie bewaren wanneer het spel snel gaat. Hij moet een impact hebben op het spel, veel aan de bal zijn. Eden is anders, die houdt van provoceren, van één-tegen-éénsituaties.'

Het plan kent een climax tegen Estland, dat compleet kopje onder gaat. De Rode Duivels sluiten het jaar 2016 af met een 8-1, duidelijk in de cijfers en ook overtuigend in de manier waarop. Op rechts sluiten Mertens en Thomas Meunier direct een natuurlijk verbond dat aan de basis zal liggen van heel wat goals in de kwalificatiecampagne. Telkens op dezelfde wijze: één speler (De Bruyne, Hazard of Alderweireld) sluit zich bij hen aan om een driehoek te vormen en de actie wordt besloten met een bal in de diepte, die de vijandelijke verdediging uit evenwicht brengt en tenslotte dood doet met een pass achteruit naar wie gevolgd is. Met respectievelijk negen en zeven assists onder Martínez zijn de Napolitaan en de Parijzenaar de beste passeurs in de WK-voorronde. 'Een ploeg bouwen, dat is je spelers doen samenspelen', zegt de bondscoach stellig.

Het leven zonder Hazard

Het lot lijkt de progressie van de nationale ploeg dan een handje te helpen. Eden Hazard, de voornaamste bestaansreden van de nieuwe spelwijze van de Duivels, staat in 2017 gedurende 94 dagen aan de kant met blessures aan de kuit en de enkel. Van het begin van het jaar tot aan het laatste fluitsignaal van de slotmatch in de voorronde, tegen Cyprus, staat de Belgische maestro slechts 260 minuten op het veld in acht interlands. Dat is amper 36 procent van de tijd. Nadat de ploeg heeft leren draaien rond de kapitein - en beter dan ooit - moet ze nu leren winnen zonder hem.

De eerste kans wordt geboden aan Radja Nainggolan. De sterke man van de laatste maanden onder Wilmots, met vijf goals en drie assists gedurende de Franse campagne, weet zich echter geen plaats te verwerven in het meer geduldige spel van Roberto Martínez. Op de plaats van Hazard tegen Griekenland, en nadien als nummer 10 achter het spitsenduo tegen Rusland en Tsjechië, had de Romein het moeilijk in dat systeem, waarin hij vaker de bal moet krijgen met de rug naar het doel en tussen de linies dan met het gezicht richting doel gericht en met de ruimte vóór hem. In Estland schoof uiteindelijk De Bruyne een rij op, waardoor de ideeën met Witsel en Fellaini rond de middencirkel werden opgegeven. Dat spel is minder flamboyant, maar de overwinningen blijven komen. 'Voordien moesten we het hebben van een klasseflits om eruit te komen', verklaart Nacer Chadli, de held van Tallinn. 'Nu creëren we veel meer kansen dankzij ons combinatiespel.'

Rode Duivels: welke identiteit heeft Roberto Martinez in de ploeg geslepen?
Nu hij eindelijk bediend wordt door voorzetten in volle beweging groeit Lukaku in de rechthoek en vreet hij steeds vaker de achterhoede van de tegenstander op. De kolos van Old Trafford heeft een voet in zeven van de laatste twaalf goals die de Duivels onder Martínez hebben gemaakt (vóór de match tegen Portugal). Het steeds defensievere spel van de tegenstanders, die zich op het einde van de voorronde dikwijls terugtrokken in een 6-3-1 bij balverlies om de impact van de uitbraken van Meunier en Carrasco te beperken, veranderde uiteindelijk niet zo heel veel: de Duivels sloten de kwalificatievoorronde af met het gemiddelde van 1 goal om de 21 minuten.

Flexibiliteit en filosofie

November met zijn vriendenmatchen luidt niettemin de alarmbel over een weinig stabiele verdediging. Gewend om in die vriendschappelijke duels een en ander uit te testen lijkt Martínez aan zijn spelers te vragen om lager te verdedigen en bij balverlies het blok met vijven achteraan te sluiten. De pressing verliest daarmee aan efficiëntie en Mexico profiteert daarvan om de Belgen de bal te ontfutselen, voor het eerst sinds de pijnlijke ervaring tegen Spanje. Het resultaat is dat Kevin De Bruyne door het dak gaat en professor Martínez een nieuwe constante kan afleiden: 'Verdedigend moeten we homogener spelen en vooral weten wat we moeten doen. Maar je neemt nu eenmaal niet deel aan een groot toernooi als het WK zonder wat uit te proberen. Daar dienen vriendschappelijke wedstrijden voor.'

Zes maanden en twee zeges zonder tegendoelpunt later bevindt België zich op de drempel van de wereldbeker met de ervaring van een 3-4-2-1, getest met en zonder vaste waarde in de punt, maar met ook enkele extra troeven in de bagage: een 3-5-2 en zelfs een terugkeer naar de viermansverdediging, uitgetest tijdens de tweede helft in Bosnië. Nu moet die flexibiliteit nog ten dienste gesteld worden van een filosofie die steeds duidelijker wordt. 'Martínez heeft een visie', verzekert Dries Mertens. Hij wordt bijgetreden door Romelu Lukaku: 'Iedereen kent zijn rol nu. Wanneer een speler de bal heeft, zijn er vijf of zes opties. Hallucinant!'

Voor de eerste keer sinds de Belgische nationale ploeg weer helemaal op het voorplan is gekomen, schijnt heel de wereld te weten wat voor voetbal België zal spelen. De Rode Duivels willen hun wet dicteren en zich slechts zijdelings aanpassen aan de tegenstanders. Dat zal lukken of mislukken, maar in elk geval zal iedereen dan weten waarom. Roberto Martínez heeft voor heldere ideeën gezorgd. Ideeën van een coach die, toen hij nog in de Premier League werkte, al zei: 'Je wint geen wedstrijden meer door van stijl te veranderen, maar simpelweg door heel goed te zijn in wat je doet.' Dat zal misschien niet volstaan om het WK te winnen, maar in elk geval neemt België nu een identiteitskaart mee naar het toernooi.