RSC anderlecht

[Stylisimo]

Voor de goede lezers zijn er toch enkele zaken onrechtstreeks bevestigd in deze tekst. Hermanneke toch.

Zoals?

[Khas]

Voor de goede lezers zijn er toch enkele zaken onrechtstreeks bevestigd in deze tekst. Hermanneke toch.

Zoals?

Structureel verlies zonder transfers. Kan afgeleid worden uit de situatie.
En dat de gerapporteerde cijfers gedokterd zijn om positiever te lijken dan ze zijn. Af te leiden uit de tekst.

[Stylisimo]

Aha niks nieuws onder de zon é, maar staat er idd in.
Heintje die z'n situatie begint te vergelijken met Genk vind ik minstens even schitterend!

[Bosko]

Voor de goede lezers zijn er toch enkele zaken onrechtstreeks bevestigd in deze tekst. Hermanneke toch.

Een potentiële koper liet zich door zijn advocaten zelfs influisteren dat het 'boekenonderzoek' verdacht veel wees op een tekort van 50 miljoen euro.

[Clubpolska]

Coucke, Duchatelet, arm België .

[Cedrinho]

Column van Hans Vandeweghe ivm RSCA

Villa des Mauves
De Morgen, Za. 03 Feb. 2018, Pagina 19, Hans Vandeweghe Sportjournalist @hansvdw

Vanaf afstand lijkt anderlecht op een mooie stijlrijke villa in een klassevolle omgeving: een beetje oplapwerk nodig, maar een stevig gebouw, goed gelegen. Maar naarmate je dichterbij komt, zie je hoe de gevel is afgebladderd, het schrijnwerk vermolmd, de oprit met putten en dan denk je, ach, het huis zelf zal wel deugen.

Binnen slaat de eerste deur uit de hengsels, vallen er een paar lijken van achter een andere deur, zak je op de eerste verdieping door het plafond en komt nergens nog water uit de kraan, laat staan dat de verwarming werkt.

Betonrot. Houtmolm. Doorsijpeling. Achter de façade is RSCA anno 2018 een bouwval, uitgeleefd door de vorige bewoners, geen Roma maar heren van stand. Wie er pas is ingetrokken, weet zich met zijn verbazing geen blijf. Wie er al een tijd zit, wil er zo snel mogelijk weg.

Later, in het grote geschiedenisboek van dit seizoen, zal men in het hoofdstuk RSCA een paragraaf wijden aan de spitsen: ... anderlecht had een paar spitsen maar die scoorden niet. Waarop ze een uitgeleende spits terughaalden die bij zijn nieuwe club niet speelde en uiteraard scoorde die ook niet. Toen vonden ze een spits die geen spits was maar drie keer scoorde en die verkochten ze een dag later. En zo werden ze vicekampioen...

Marc Coucke wordt geroemd om zijn timing. Geen beter moment om de club over te nemen, want het aandeel RSCA bodemt als nooit tevoren. Maar wat als er met dat gevoel

voor timing van Coucke voor het eerst iets mis is? De aankoop van de Villa des Mauves hangt samen met de verkoop van de Karnavals Vereniging Oostende. Slimmeriken zullen zeggen dat hij dat geld niet nodig heeft en dat klopt, maar Marc Coucke mag geen eigenaar zijn van twee clubs. Hij mag hooguit ergens 10 procent bezitten - soms zegt men 7, dan weer 9 procent - én daarnaast de meerderheid van de aandelen bezitten op een ander, maar hij moet KV Oostende verkopen, verplicht en vóór 1 maart.

Het is te hopen dat de Profliga en de voetbalbond of welke instantie ook totale transparantie eisen in dat eigenaarschap. Verder moet de voetbalbond zo snel mogelijk werk maken van een reglement dat verbiedt dat clubs van eigenaar veranderen midden in het seizoen en dat meervoudig aandeelhouderschap tot 0 procent herleidt. Hét Kán Níét dat je belangen hebt in twee clubs.

Het Belgisch voetbal beleeft een nooit geziene vaudeville. Dat de vorige eigenaars van de Villa des Mauves al te laat tot het besef kwamen dat ze beter snel van hun clubje af waren, kan geen reden zijn om tussen december en maart een competitie te gijzelen met een overnamesoap. Net zomin als het plots opstekend besef van zijn eindigheid bij een andere minderheidsaandeelhouder.

Laat die eigenaars op de blaren zitten en dat geldt ook voor Coucke, die zijn KVO aan de straatstenen niet kwijt kan, althans niet voor het bedrag dat hij voor ogen heeft. Een spelersgroep die tussen 35 en 54 miljoen euro waard is, zou daar echt iemand intuinen?

Weireldploegsje, het enige wat daaraan klopt is het verkleinwoord. KV Oostende is Schuldenberg XL. Is het niet aan derden, dan aan Coucke zelf, die natuurlijk graag zo veel mogelijk wil recupereren maar voorlopig bot vangt. Chinezen wilden Roeselare, Franse Russen kochten Cercle Brugge en

Japanners landden in godbetert Sint-Truiden, maar niemand vindt de weg naar Oostende. Zelfs de grootste businesscommunity van het land (aldus Coucke) kan/wil niet de nodige fondsen bij elkaar brengen om deze ballon in de lucht te houden.

Men dacht even aan een vestzak-broekzakoperatie tussen anderlecht (al van Coucke) en Oostende (nog steeds van Coucke). Antonio Milic en Knowledge Musona werden genoemd. Wie daar de stekker heeft uitgetrokken, is niet duidelijk. Gelukkig, want dat had de bodem nog wat dieper uit de ethiek van het voetbal geslagen en stond gelijk aan zowat de grootste belangenvermenging in de geschiedenis van het Belgisch voetbal.

Een meervoudige eigenaar die zijn ene club financieel uit de nood helpt door tegelijk zijn andere club sportief een handje toe te steken, kan het nog gekker? Het is bijna te vergelijken met het ogenschijnlijk belangeloos pleiten voor meer darmkankertesten (zoals Coucke) terwijl je tegelijk eigenaar bent van een bedrijf dat die testen produceert (zoals Coucke).

HANS VANDEWEGHE ■

[Fire]

"Het gejeremieer binnen de club, de speculaties buiten de club, de krakkemikkige voetbalwedstrijden, de hectoliters kranteninkt, de tienduizenden woorden op radio en tv. Het lijkt wel alsof het Astridpark is veranderd in Armageddon", zegt Filip Joos in zijn column in De Standaard.

"Manager Herman Van Holsbeeck klaagt dan weer steen en been dat hij met een lege portefeuille de wintermarkt werd opgejaagd, en dus eerst moest verkopen alvorens te kunnen kopen. Welkom in de echte wereld, meneer Van Holsbeeck. Welkom in de wereld van uw collega's bij het gros van de eersteklassers, die al hun hele leven de tering naar de nering moeten zetten."

"Zeker, anderlecht zit in de woestijn. En de droogte is des te ondraaglijker wanneer rivaal Club Brugge fantastisch voetbal op de mat legt. Maar bij al dat Brusselse (zelf)beklag zou je stilaan willen schreeuwen: get a life, verman jullie! Het seizoen duurt maar vijftien matchen meer. Want zelfs in de woestijn zit anderlecht in een luxepositie, waar pakweg Moeskroen, Kortrijk en Eupen niet eens van kunnen dromen", stelt Joos.

Iemand de hele column?

[Alethio]

Absoluut. Secondje, nog steeds geen pc.

[spoiler]

Anderslecht?

Sportief manager Herman Van Holsbeeck kon anderlecht de laatste jaren niet behoeden voor een vrije val. Jimmy Bolcina/photo news

En als het nu eens allemaal niet zo erg was? Of, beter nog, als het nu eens helemaal niet erg was?

Die vraag gistte al even in mijn hoofd, maar kwam pas echt naar boven toen ik Meryl Streeps personage in The Post van Spielberg een motto hoorde citeren van haar vader, een krantenmagnaat: ‘Het nieuws is een eerste, ruwe schets van de geschiedschrijving.’

Ik denk aan de frenetieke berichtgeving rond de overname van Royal Sporting Club anderlecht. Het gejeremieer binnen de club, de speculaties buiten de club, de krakkemikkige voetbalwedstrijden, de hectoliters kranteninkt, de tienduizenden woorden op radio en tv. Het lijkt wel alsof het Astridpark is veranderd in Armageddon. Zijn al die onheilstijdingen gerechtvaardigd?

De nieuwe voorzitter is vele malen losser in hoofd en heupen dan de oude, misschien swingt het voetbal dra ook weer?

De verhaallijn van de overname doet denken aan Dallas. In de Amerikaanse televisieserie ging het om olie, om mannen met cowboyhoeden, om vetes, om J.R. en een vrouw genaamd Sue Ellen. Al het voorgaande kan je vervangen door: het ging om geld. Dat is exact waar het ook bij anderlecht om draait: geld. Om stadions, om ego’s, om bouwkranen die aan de slag moeten. Alleen is Sue Ellen in geen velden of wegen te bespeuren, de kibbelende zakenlieden zijn allen van de mannelijke kunne en hebben duidelijk geen vrouw nodig om intriges te laten floreren.

Het is begrijpelijk dat wie midden in de vaudeville zit, al vrolijker uit zijn bed is gesprongen dan hij dat dezer dagen pleegt te doen. Coach Hein Vanhaezebrouck, bijvoorbeeld, is in een bizar sprookje beland. Hij dacht na het uiteenspatten van zijn huwelijk met zijn lange tijd door iedereen nagefloten indianenvrouw op een groenere weide te zijn beland. Wie schetst zijn verbazing toen hij zijn vers aan de haak geslagen prinses voor het eerst kuste, en ze prompt – de gebroeders Grimm draaien zich om in hun graf! – veranderde in een kikker?

Verbouwereerd en laconiek bestempelt de coach intussen zelf, telkens als het gestuntel op het veld hem daar de kans toe biedt, de kikker als een vadsige pad. De club bevindt zich in een patstelling, de coach komt bijna dagelijks met een padstelling. Het leverde afgelopen zondag nog grandioze tv op: ‘Waar waren wij? Waar was het team? Waar waren de sterkhouders, de mannen die als het over anderlecht gaat altijd zeggen: “Ik, ik, ik”?’ Op het college van Lauwe werd in de jaren zeventig Shakespeare onderwezen, zoveel is intussen duidelijk.

Manager Herman Van Holsbeeck klaagt dan weer steen en been dat hij met een lege portefeuille de wintermarkt werd opgejaagd, en dus eerst moest verkopen alvorens te kunnen kopen. Welkom in de echte wereld, meneer Van Holsbeeck. Welkom in de wereld van uw collega’s bij het gros van de eersteklassers, die al hun hele leven de tering naar de nering moeten zetten. Van Holsbeeck wijst op zijn mooie palmares, en terecht. Het is allerminst zeker dat zijn opvolger even succesvol wordt. Maar hij kon de club de laatste jaren niet behoeden voor een vrije val. René Weiler was een miscast. En het aankoopbeleid van anderlecht werd al te gretig uitgevent aan Mogi mogol Bayat, specialist puinruimer, en daarom met alle egards behandeld bij wel meer eersteklassers. Dat op die manier de scouting­cel van anderlecht gaandeweg pure windowdressing werd, nam de manager al te makkelijk voor lief.

Medelijden reserveren we beter voor Waasland-Beveren: een half seizoen lang was dat ineens een beresterke ploeg, die prompt en zonder pardon werd leeggeplunderd. Er is geen enkele garantie dat volgend jaar het degradatiespook niet in de Freet­hiel op bezoek komt.

Zeker, anderlecht zit in de woestijn. En de droogte is des te ondraaglijker wanneer rivaal Club Brugge fantastisch voetbal op de mat legt. Maar bij al dat Brusselse (zelf)beklag zou je stilaan willen schreeuwen: get a life, verman jullie! Het seizoen duurt maar vijftien matchen meer. Want zelfs in de woestijn zit anderlecht in een luxepositie, waar pakweg Moeskroen, Kortrijk en Eupen niet eens van kunnen dromen: aan de horizon gloort een oase, en dat is geen fata morgana. Verrek, ze lijkt zelfs verdacht veel op de Ourthe, de rivier die zich door Durbuy slingert.

Op 1 maart is anderlecht familieclub af. Maar wat was dat woord nog waard? Veel joie de vivre straalde het duo Vanden Stock en Collin al een hele poos niet meer uit in het voetbal. Op de jaarlijkse lijkbiddersdagen in Templeton, Massachusetts, gaat het er vrolijker aan toe dan op de eretribune van het Astridpark. En ook hier is medelijden misplaatst: de verkoop heeft de neven allerminst aan de bedelstaf gebracht.

Dra is het aan Marc Coucke, de man die zijn collega-voorzitters uit eerste klasse ver achter zich laat op de Balthazar Boma-index. En dat vinden we gek. Ons is immers altijd verteld dat de nar en de machthebber twee tegengestelde figuren zijn, maar kijk: de nieuwe president van anderlecht verenigt ze in zijn persoon. De nar werd even in een kerker gestopt, bij de verkoop van Oostende aan een al te bevriende zakenman, dat lijkt niet koosjer van de machthebber. Toegegeven, ik frons ook de wenkbrauwen als ik in Oostende naar het veld wandel en een glimp opvang van de belendende feestzaal waar Marc Coucke net een schlager aanheft, maar een portie gekte is misschien net wat anderlecht nodig heeft. De nieuwe voorzitter is vele malen losser in hoofd en heupen dan de oude, misschien swingt het voetbal dra ook weer?

In de jaren tachtig begon de donderdagavond op de BRT met Hoger Lager, met Walter Capiau, een man die zijn initialen niet gestolen had. Later op de avond was er Dallas, met J.R., een man die slechts initialen was. Daartussen zat Panorama. En dat ziet er voor anderlecht – Meryl Streep zou ongetwijfeld akkoord gaan – heus niet rampzalig uit.

Extraatje over het financiële beleid:

[spoiler]

MARC COUCKE HEEFT WERK VOOR DE BOEG OM anderlecht WEER FINANCIEEL GEZOND TE MAKEN
De puinhopen van paars-wit
Marc Coucke heeft met anderlecht allesbehalve een financieel gezonde club gekocht. Paars-wit leefde de jongste jaren ver boven zijn stand. Veel te hoge lonen voor spelers en zware vergoedingen voor makelaars leidden vorig seizoen tot een exploitatieverlies van maar liefst 42 miljoen euro. Enkel dankzij jaarlijkse miljoenentransfers – zoals Tielemans – werd een financiële put vermeden.
-

‘We konden niet anders om competitief te blijven’ Lees verder onderaan
VOETBALJUPILER PRO LEAGUE

DIMITRI THIJSKENS

BRUSSELEen blik op de jaarrekeningen van anderlecht van de afgelopen tien jaar is verontrustend. Het is van het seizoen 2006-07 geleden dat de club nog eens een flinke winst boekte: 8 miljoen euro. De jaren daarna was het kommer en kwel, met opeenvolgende verliezen van 3,8 miljoen, 5,5 miljoen en 1,2 miljoen euro. Niet toevallig besliste anderlecht nadien om over te schakelen van een vzw naar een nv, zodat er meer geld opgehaald kon worden. Maar sinds die omvorming leek the sky the limit.

Aanvankelijk was het een geslaagde actie, want ze leidde tot meer financiële slagkracht en sportieve successen met drie opeenvolgende landstitels en de daarbij horende lucratieve Champions League-deelnames. Ook de uitgaande transfers leverden flink wat geld op. anderlecht boerde goed en eigenlijk was dat het ideale moment om een kleine financiële buffer aan te leggen. Dat gebeurde echter niet. Integendeel.

Het geld ging integraal naar hogere lonen. Tussen 2009 en 2013 nam de loonkost bij anderlecht toe van 19,6 tot 41,8 miljoen euro, meer dan een verdubbeling. De post ‘diensten en diverse goederen’, waaruit de makelaarspremies een belangrijke hap nemen, kende een gelijkaardige stijging: van 10,9 naar 22,9 miljoen euro.

Makelaars, makelaars

Transferwinsten (100 miljoen euro in tien jaar) vloeiden zo goed als integraal terug naar makelaars en hogere spelerslonen

Aanvankelijk kwam anderlecht er nog mee weg: in 2014-15 werd nog 3,5 miljoen euro winst geboekt, maar daarna ging het bergaf. Niet alleen financieel, ook sportief. anderlecht werd een duiventil, sportief manager Herman Van Holsbeeck kon blijkbaar niet anders dan het met lede ogen aankijken. Makelaars regelden steeds meer transferzaken en van een uitgekiend sportief beleid was nog maar weinig sprake. Zowel in 2015 als in 2016 greep anderlecht naast de titel en dus naast de miljoenen van de Champions League. Zo belandde het in een negatieve spiraal, die alleen te doorbreken was door telkens weer de beste spelers voor zo veel mogelijk geld te verkopen.

Dat verkopen bracht aardig wat geld in het laatje, maar vooral de makelaars leken de grote winnaars. Op de rug van anderlecht zijn de makelaars de afgelopen jaren rijk geworden. Alles wat er binnenkwam aan transferwinsten – 100 miljoen euro in tien jaar tijd – vloeide zo goed als integraal terug naar deze makelaars en naar hogere spelerslonen.

Het gevolg: in totaal boekte anderlecht de afgelopen tien jaar liefst 700 miljoen euro aan opbrengsten, maar daar staat slechts een cumulatieve winst tegenover van 3,3 miljoen euro, nog geen half procentje. En dat ondanks het feit dat paars-wit ook nog eens vier keer de groepsfase van de Champions League haalde, wat toch goed is voor minstens 15 miljoen euro aan inkomsten. In eender welke andere sector zouden de aandeelhouders op de barricaden staan, niet zo in het voetbal.

Club hogere omzet


Omdat de omzet van anderlecht – inkomsten van sponsors, ticketing, tv-geld, businesseats, … – de afgelopen jaren verwaarloosd is, bevindt die zich nog steeds op het niveau van tien jaar geleden. Dit zou nochtans het fundament van de club moeten zijn, waarop de rest gebouwd kan worden. Club Brugge heeft daar wel fors aan gewerkt en heeft dan ook een hogere omzet.

Het gevolg van dit slechte beleid en deze nalatigheid is dat de loondruk bij anderlecht, de verhouding tussen de loonkost en de omzet, toenam tot meer dan honderd procent. Bij een gezond bedrijf zou dat onder de zestig procent moeten blijven. Kleine kanttekening: bij voetbalclubs zitten de hoge subsidies – zo krijgen voetbalclubs korting op de RSZ-bijdragen van hun spelers – niet in de omzet vervat. Maar dat doet niets af aan het feit dat de loondruk constant gestegen is en dat de vergelijking met Club Brugge onmogelijk duidelijker kan zijn.

Lening Van Damme

anderlecht is de afgelopen jaren mismeesterd, met een exploitatieverlies (berekend door de kosten af te trekken van de omzet) van 33 miljoen euro in 2015-16 en een onwaarschijnlijke 42 miljoen euro in 2016-17. In andere woorden: elk seizoen dat anderlecht geen Champions League haalt of grote transfers realiseert, zou het meer dan 40 miljoen verlies boeken als de kosten gelijk blijven.

Met veel kunst- en vliegwerk werden de boekhoudkundige verliezen afgewend, maar aangezien de transferinkomsten gespreid binnenkwamen, had paars-wit op een bepaald ogenblik geen geld meer in kas om zelfs maar de lonen te betalen. Daarom moest anderlecht vorig seizoen een lening van 20 miljoen euro vragen aan Alexandre Van Damme, de mysterieuze miljardair die aandeelhouder is van AB Inbev en anderlecht.

Van Damme leek een veilige optie. Iemand met een hart voor de club. Maar hij deed het niet zonder voorwaarden. Van Damme bedong dat deze lening op 1 januari 2018 automatisch geconverteerd zou worden in aandelen. Dit zou de verhouding tussen de aandeelhouders helemaal op haar kop hebben gezet, waardoor Van Damme met 72 procent meerderheidsaandeelhouder zou worden. De andere aandeelhouders zouden dan plots nog maar een fractie van de club in handen hebben. Het is dan ook niet alleen de ouderdom van voorzitter Roger Vanden Stock (75) of de meerwaardebelasting die de aandeelhouders halsoverkop deed beslissen om te verkopen, maar ook de dreiging van Van Damme.

Snel cashen

Buitenstaanders lijken verbaasd te zijn dat anderlecht in financiële problemen zit. Maar wie de afgelopen jaren de financiële huishouding van de club van nabij volgde, kon dit zien aankomen. Het is vooral de afgelopen twee seizoenen dat er een aantal onrustwekkende dingen gebeurden, die bij de raad van bestuur toch geen alarm deden afgaan. ‘Ik was soms zelfs echt verbaasd dat anderlecht zijn licentie kreeg’, zegt iemand die de jongste jaren zicht had op licentiedossiers die werden ingediend.

Geen wonder dat de aandeelhouders zo snel mogelijk wilden cashen. Er rest Coucke nu een berg werk om van de puinhopen van paars-wit weer een rendabel voetbalbedrijf te maken. Eerst en vooral zal hij de schulden moeten aanzuiveren, vervolgens zal hij de kosten onder controle moeten brengen en pas dan kan er aan de lange termijn worden gedacht.

[Cedrinho]

"Het gejeremieer binnen de club, de speculaties buiten de club, de krakkemikkige voetbalwedstrijden, de hectoliters kranteninkt, de tienduizenden woorden op radio en tv. Het lijkt wel alsof het Astridpark is veranderd in Armageddon", zegt Filip Joos in zijn column in De Standaard.

"Manager Herman Van Holsbeeck klaagt dan weer steen en been dat hij met een lege portefeuille de wintermarkt werd opgejaagd, en dus eerst moest verkopen alvorens te kunnen kopen. Welkom in de echte wereld, meneer Van Holsbeeck. Welkom in de wereld van uw collega's bij het gros van de eersteklassers, die al hun hele leven de tering naar de nering moeten zetten."

"Zeker, anderlecht zit in de woestijn. En de droogte is des te ondraaglijker wanneer rivaal Club Brugge fantastisch voetbal op de mat legt. Maar bij al dat Brusselse (zelf)beklag zou je stilaan willen schreeuwen: get a life, verman jullie! Het seizoen duurt maar vijftien matchen meer. Want zelfs in de woestijn zit anderlecht in een luxepositie, waar pakweg Moeskroen, Kortrijk en Eupen niet eens van kunnen dromen", stelt Joos.

Iemand de hele column?

Bij deze:

Anderslecht?
(De Standaard/Economie, Za. 10 Feb. 2018, Pagina 16)
En als het nu eens allemaal niet zo erg was? Of, beter nog, als het nu eens helemaal niet erg was?

Die vraag gistte al even in mijn hoofd, maar kwam pas echt naar boven toen ik Meryl Streeps personage in The Post van Spielberg een motto hoorde citeren van haar vader, een krantenmagnaat: 'Het nieuws is een eerste, ruwe schets van de geschiedschrijving.'

Ik denk aan de frenetieke berichtgeving rond de overname van Royal Sporting Club anderlecht. Het gejeremieer binnen de club, de speculaties buiten de club, de krakkemikkige voetbalwedstrijden, de hectoliters kranteninkt, de tienduizenden woorden op radio en tv. Het lijkt wel alsof het Astridpark is veranderd in Armageddon. Zijn al die onheilstijdingen gerechtvaardigd?

De verhaallijn van de overname doet denken aan Dallas. In de Amerikaanse televisieserie ging het om olie, om mannen met cowboyhoeden, om vetes, om J.R. en een vrouw genaamd Sue Ellen. Al het voorgaande kan je vervangen door: het ging om geld. Dat is exact waar het ook bij anderlecht om draait: geld. Om stadions, om ego's, om bouwkranen die aan de slag moeten. Alleen is Sue Ellen in geen velden of wegen te bespeuren, de kibbelende zakenlieden zijn allen van de mannelijke kunne en hebben duidelijk geen vrouw nodig om intriges te laten floreren.

Het is begrijpelijk dat wie midden in de vaudeville zit, al vrolijker uit zijn bed is gesprongen dan hij dat dezer dagen pleegt te doen. Coach Hein Vanhaezebrouck, bijvoorbeeld, is in een bizar sprookje beland. Hij dacht na het uiteenspatten van zijn huwelijk met zijn lange tijd door iedereen nagefloten indianenvrouw op een groenere weide te zijn beland. Wie schetst zijn verbazing toen hij zijn vers aan de haak geslagen prinses voor het eerst kuste, en ze prompt - de gebroeders Grimm draaien zich om in hun graf! - veranderde in een kikker?

Verbouwereerd en laconiek bestempelt de coach intussen zelf, telkens als het gestuntel op het veld hem daar de kans toe biedt, de kikker als een vadsige pad. De club bevindt zich in een patstelling, de coach komt bijna dagelijks met een padstelling. Het leverde afgelopen zondag nog grandioze tv op: 'Waar waren wij? Waar was het team? Waar waren de sterkhouders, de mannen die als het over anderlecht gaat altijd zeggen: “Ik, ik, ik”?' Op het college van Lauwe werd in de jaren zeventig Shakespeare onderwezen, zoveel is intussen duidelijk.

Manager Herman Van Holsbeeck klaagt dan weer steen en been dat hij met een lege portefeuille de wintermarkt werd opgejaagd, en dus eerst moest verkopen alvorens te kunnen kopen. Welkom in de echte wereld, meneer Van Holsbeeck. Welkom in de wereld van uw collega's bij het gros van de eersteklassers, die al hun hele leven de tering naar de nering moeten zetten. Van Holsbeeck wijst op zijn mooie palmares, en terecht. Het is allerminst zeker dat zijn opvolger even succesvol wordt. Maar hij kon de club de laatste jaren niet behoeden voor een vrije val. René Weiler was een miscast. En het aankoopbeleid van anderlecht werd al te gretig uitgevent aan Mogi mogol Bayat, specialist puinruimer, en daarom met alle egards behandeld bij wel meer eersteklassers. Dat op die manier de scouting­cel van anderlecht gaandeweg pure windowdressing werd, nam de manager al te makkelijk voor lief.

Medelijden reserveren we beter voor Waasland-Beveren: een half seizoen lang was dat ineens een beresterke ploeg, die prompt en zonder pardon werd leeggeplunderd. Er is geen enkele garantie dat volgend jaar het degradatiespook niet in de Freet­hiel op bezoek komt.

Zeker, anderlecht zit in de woestijn. En de droogte is des te ondraaglijker wanneer rivaal Club Brugge fantastisch voetbal op de mat legt. Maar bij al dat Brusselse (zelf)beklag zou je stilaan willen schreeuwen: get a life, verman jullie! Het seizoen duurt maar vijftien matchen meer. Want zelfs in de woestijn zit anderlecht in een luxepositie, waar pakweg Moeskroen, Kortrijk en Eupen niet eens van kunnen dromen: aan de horizon gloort een oase, en dat is geen fata morgana. Verrek, ze lijkt zelfs verdacht veel op de Ourthe, de rivier die zich door Durbuy slingert.

Op 1 maart is anderlecht familieclub af. Maar wat was dat woord nog waard? Veel joie de vivre straalde het duo Vanden Stock en Collin al een hele poos niet meer uit in het voetbal. Op de jaarlijkse lijkbiddersdagen in Templeton, Massachusetts, gaat het er vrolijker aan toe dan op de eretribune van het Astridpark. En ook hier is medelijden misplaatst: de verkoop heeft de neven allerminst aan de bedelstaf gebracht.

Dra is het aan Marc Coucke, de man die zijn collega-voorzitters uit eerste klasse ver achter zich laat op de Balthazar Boma-index. En dat vinden we gek. Ons is immers altijd verteld dat de nar en de machthebber twee tegengestelde figuren zijn, maar kijk: de nieuwe president van anderlecht verenigt ze in zijn persoon. De nar werd even in een kerker gestopt, bij de verkoop van Oostende aan een al te bevriende zakenman, dat lijkt niet koosjer van de machthebber. Toegegeven, ik frons ook de wenkbrauwen als ik in Oostende naar het veld wandel en een glimp opvang van de belendende feestzaal waar Marc Coucke net een schlager aanheft, maar een portie gekte is misschien net wat anderlecht nodig heeft. De nieuwe voorzitter is vele malen losser in hoofd en heupen dan de oude, misschien swingt het voetbal dra ook weer?

In de jaren tachtig begon de donderdagavond op de BRT met Hoger Lager, met Walter Capiau, een man die zijn initialen niet gestolen had. Later op de avond was er Dallas, met J.R., een man die slechts initialen was. Daartussen zat Panorama. En dat ziet er voor anderlecht - Meryl Streep zou ongetwijfeld akkoord gaan - heus niet rampzalig uit.

Filip Joos is voetbalcommentator voor de VRT en Play Sports. Zijn column verschijnt wekelijks op zaterdag.

Filip Joos ■

[Khas]

Onnodige uithaal naar Walter Capiau. Walgelijk ventje die Joos.

[Cedrinho]

Blijkbaar officieel dat Devroe ook overstapt naar RSCA? Enfin, SLN zei toch zoiets.

[Clubpolska]

Onnodige uithaal naar Walter Capiau. Walgelijk ventje die Joos.

[Pica]

Je zal maar de beste ploeg zijn van de x aantal wedstrijden en dan 1/6 halen om dan als ploeg de schuld te krijgen van de trainer.

I call BS.

De mauves hebben kwaliteit genoeg om een deftige organisatie neer te zetten, maar de anti realpolitiker dat Hein heet kan/wil zich niet aanpassen aan het materiaal dat hij heeft.

De vraag die ik me dan stel is heel simpel, zal de clown hem dan de middelen (lees: spelers) geven dat hij nodig heeft?

[Hans1981]

Je zal maar de beste ploeg zijn van de x aantal wedstrijden en dan 1/6 halen om dan als ploeg de schuld te krijgen van de trainer.

I call BS.

De mauves hebben kwaliteit genoeg om een deftige organisatie neer te zetten, maar de anti realpolitiker dat Hein heet kan/wil zich niet aanpassen aan het materiaal dat hij heeft.

De vraag die ik me dan stel is heel simpel, zal de clown hem dan de middelen (lees: spelers) geven dat hij nodig heeft?

Ik stel mij vooral vragen bij die owngoal van Dendocker. Daar kloppen vele dingen niet. Schrijf ze nog niet af. Er is daar nog altijd kwaliteit genoeg. Bij de coach kan je je wel openlijk vragen stellen. En ik denk dat heel veel mensen dat ondertussen doen. Coucke laat hem vallen bij de eerste aangelegenheid.

[Fire]

Hein wordt na t seizoen Bedankt voor bewezen diensten. Dat voel je nu al komen.