[Supporters] Blue Army / Blues FCB
Re: [Supporters] Blue Army
Spijtig van de dt-fout.
Re: [Supporters] Blue Army
JIM NEYT - WE SHALL NOT BE MAUVED
Voor de laatste Brugse competitiezege in het Constant Vanden Stockstadion moeten we al terug naar de vorige eeuw. Toen kon Club de drie punten mee graaien op 9 september 1998. 2-3 werd het toen. Ruud Vormer zei daarop het volgende in Sport/Voetbalmagazine deze week: “Toen was ik tien! Geen idee waarom het niet lukt. Hier thuis nog wel, maar ginder niet. Het lijkt alsof ze tegen ons altijd iets meer geven. Maar dat doen wij hier ook. Vreemd. Je zal er toch eens een oplossing voor moeten vinden. Volle bak aanpakken, zou ik zeggen.“.
Inderdaad, met de juiste mentaliteit, want de vorige wedstrijd in het Brusselse ging Ruud letterlijk en figuurlijk over de rooie, doordat we toen amper ons spel konden spelen. Dat we het bij momenten opnieuw lastig zullen krijgen, is een feit, maar als ploeg moet je hieruit zien te geraken. Zo word er opnieuw vertrouwen gecreëerd in het team want anders pak je toch niet zoveel punten. Natuurlijk heb je in een wedstrijd af en toe wat geluk nodig, maar geluk dwing je af.
In een klassieker kan men altijd iets meer op eigen bodem, mede door steun van de supporters, enfin, toch vanuit onze kant. Want anderlecht-icoon Jan Mulder zei zelf een tweetal weken terug dat het bij een thuiswedstrijd van de mauven net is alsof je in een bibliotheek speelt. Hij maakte de vergelijking met het publiek van Brugge, die wel weet de boel op te hitsen. Iets dat voor menig voetballiefhebber al langer duidelijk was, maar toch leuk om nog even aan te halen, Jan. We zullen dan ook binnen ongeveer een maand met plezier Hein en co verwelkomen en tonen hoe je wel een stadion kan laten kolken en daveren op zijn grondvesten. Eerst vandaag proberen een goed resultaat neer te zetten.
Want wat zou het toch goed voelen om verder uit te lopen op de grootste concurrent en met een overwinning zelfs een kloof van twaalf punten te slaan. In het andere geval moeten we in het achterhoofd houden dat er straks nog twee rechtstreekse confrontaties op het programma staan tegen de aartsvijand, die dan pas beslissend zullen zijn over de prijzen. Een match tegen de mauven, … het blijft iets bijzonders.
MEER BLOGS OP BLUEARMY.BE
Voor de laatste Brugse competitiezege in het Constant Vanden Stockstadion moeten we al terug naar de vorige eeuw. Toen kon Club de drie punten mee graaien op 9 september 1998. 2-3 werd het toen. Ruud Vormer zei daarop het volgende in Sport/Voetbalmagazine deze week: “Toen was ik tien! Geen idee waarom het niet lukt. Hier thuis nog wel, maar ginder niet. Het lijkt alsof ze tegen ons altijd iets meer geven. Maar dat doen wij hier ook. Vreemd. Je zal er toch eens een oplossing voor moeten vinden. Volle bak aanpakken, zou ik zeggen.“.
Inderdaad, met de juiste mentaliteit, want de vorige wedstrijd in het Brusselse ging Ruud letterlijk en figuurlijk over de rooie, doordat we toen amper ons spel konden spelen. Dat we het bij momenten opnieuw lastig zullen krijgen, is een feit, maar als ploeg moet je hieruit zien te geraken. Zo word er opnieuw vertrouwen gecreëerd in het team want anders pak je toch niet zoveel punten. Natuurlijk heb je in een wedstrijd af en toe wat geluk nodig, maar geluk dwing je af.
In een klassieker kan men altijd iets meer op eigen bodem, mede door steun van de supporters, enfin, toch vanuit onze kant. Want anderlecht-icoon Jan Mulder zei zelf een tweetal weken terug dat het bij een thuiswedstrijd van de mauven net is alsof je in een bibliotheek speelt. Hij maakte de vergelijking met het publiek van Brugge, die wel weet de boel op te hitsen. Iets dat voor menig voetballiefhebber al langer duidelijk was, maar toch leuk om nog even aan te halen, Jan. We zullen dan ook binnen ongeveer een maand met plezier Hein en co verwelkomen en tonen hoe je wel een stadion kan laten kolken en daveren op zijn grondvesten. Eerst vandaag proberen een goed resultaat neer te zetten.
Want wat zou het toch goed voelen om verder uit te lopen op de grootste concurrent en met een overwinning zelfs een kloof van twaalf punten te slaan. In het andere geval moeten we in het achterhoofd houden dat er straks nog twee rechtstreekse confrontaties op het programma staan tegen de aartsvijand, die dan pas beslissend zullen zijn over de prijzen. Een match tegen de mauven, … het blijft iets bijzonders.
MEER BLOGS OP BLUEARMY.BE
Laatst gewijzigd door birgervdd op 06 nov 2017, 00:29, 2 keer totaal gewijzigd.
Re: [Supporters] Blue Army
Eerste paragraaf: laatste Brugse zege in het Astridpark is de Supercup van 2004.
Tweede paragraaf: hopelijk komt dat er eens van, dat "als een ploeg moet je er uit zien te raken"
Derde paragraaf: waarheid
Laatste paragraaf: "najaar" toch wel foute woordkeuze. Eerder "naseizoen" of zo.
Tot zover mijn nutteloze analyse. :p
Tweede paragraaf: hopelijk komt dat er eens van, dat "als een ploeg moet je er uit zien te raken"
Derde paragraaf: waarheid
Laatste paragraaf: "najaar" toch wel foute woordkeuze. Eerder "naseizoen" of zo.
Tot zover mijn nutteloze analyse. :p
Re: [Supporters] Blue Army
CheckCedrinho schreef: Eerste paragraaf: laatste Brugse zege in het Astridpark is de Supercup van 2004.
Tweede paragraaf: hopelijk komt dat er eens van, dat "als een ploeg moet je er uit zien te raken"
Derde paragraaf: waarheid
Laatste paragraaf: "najaar" toch wel foute woordkeuze. Eerder "naseizoen" of zo.
Tot zover mijn nutteloze analyse. :p
Altijd nuttig als er "foutjes" insluipen dat er iemand het meldt
-
Clubpolska
- Sleutelspeler
- Berichten: 2631
- Lid geworden op: 30 mei 2016, 07:16
- Locatie: Kluisbergen!
Re: [Supporters] Blue Army
birgervdd schreef:CheckCedrinho schreef: Eerste paragraaf: laatste Brugse zege in het Astridpark is de Supercup van 2004.
Tweede paragraaf: hopelijk komt dat er eens van, dat "als een ploeg moet je er uit zien te raken"
Derde paragraaf: waarheid
Laatste paragraaf: "najaar" toch wel foute woordkeuze. Eerder "naseizoen" of zo.
Tot zover mijn nutteloze analyse. :p
Altijd nuttig als er "foutjes" insluipen dat er iemand het meldt
Zeer leuk idd!
Oh Frail.
Re: [Supporters] Blue Army
GILLES D. - DE ESSENTIE
Vrienden Clubsupporters, juicht ende danst, want tot in maart volgend jaar zijn we weer verlost van het interlandvoetbal. Een viertal maanden terug naar de essentie. Want dat verplichte nummertje dat verschillende keren door de strot van de voetbalsupporters geramd wordt, zo midden in het seizoen, ik ben er geen fan van. Landen waarvan je nog nooit gehoord hebt, die de halve wereld doorreizen om het dan vriendschappelijk tegen elkaar op te nemen. Boeit me niet.
En ja, ik weet het wel, er zijn zoals steeds uitzonderingen die de regel bevestigen. Beelden van zo’n typisch overvolle Engelse pub, waarbij de stamgasten ‘Let’s go fucking mental’ gewijs van een bierdouche worden voorzien bij een doelpunt van de Three Lions on a Shirt. Ja, dat is dan weer prachtig. Voetbalbeleving zoals het hoort. Of zo’n opperheld als Gigi Buffon, die met tranen in de ogen de uitschakeling verbijt. Een échte sportman. Maar over het algemeen... Die interlands? Nee, doe mij maar nog een herhaling van FC De Kampioenen.
“Hoezo, en onze Belgen dan?”, krijg ik dan vaak toegeworpen. Ja, vertel het mij, wat dan met onze Belgen? Wederom. Boeit me niet. En vroeger was dat geen probleem, tot voor een jaar of vier maalde niemand daar ook om. De Rode Duivels, daarvoor kreeg je tickets bij een volle spaarkaart in Delhaize. Een beetje zoals Sirkul het deed om ons stadion te vullen ten tijde dat De Boeck er trainer was. Maar die Rode Duivels, neen, daar ging echt niemand vrijwillig naartoe hoor. Dat was een straf bij wangedrag op het werk. Dan kwam de baas naar u met de melding: ‘jij moet volgende keer de klanten meenemen naar een match van de Duivels!’. Repressie waarvan zelfs de jonge ketjes in Brussel zouden terugdeinzen.
Vandaag de dag is dat volledig anders. Als je vandaag aangeeft niet actief te supporteren voor onze Rode Duivels, dan word je aangekeken alsof je op een andere planeet leeft, of opgezadeld zit met één of andere vreemde ziekte. Nochtans kan ik u heel makkelijk uitleggen waarom onze Belgische nationale ploeg me niet kan boeien. Heel simpel. Het hele sfeertje er rond is fake. En ik haat fake toestanden. Vier jaar geleden ging niemand erheen, en nu zeulen er plots tienduizenden zogezegde supporters naartoe. Een beetje hetzelfde verhaal zoals bij die provincieploeg uit Oost-Vlaanderen.
Die Rode Duivels. Families en vrienden die erheen trekken als avondje uit, gezellig lalala-sfeertje, lekker Mexican Waven in de 25e minuut bij een troosteloze 0-0 tussenstand tegen godbetert Japan. Echt, plezante ervaring zo’n wedstrijd meepikken. “Ach, flikker toch op man!”, zou de Nederlandse cabaretier Hans Teeuwen het weglachen. Maar hou jullie vast vrienden, want met het WK van volgende zomer voor de deur, mogen we ons stilaan weer opmaken voor carnavaltoestanden à la tricolore pruiken, van zolder gehaalde vlaggen, zwart-geel-rood geschminkte wangen of het ergst van allemaal: de spiegelhoezen in het verkeer. Iedereen Duivel. Zucht.
En deze week kwam er nog een reden bij om het hele zootje ongeregeld links te laten liggen. De door Polle Botox gesponsorde ‘Supportersclub 1895’ lanceerde namelijk een huilbrief, in een zoveelste niet al te subtiele poging om het Eurostadion te promoten. Een huilbrief waarin ze aanklaagden dat enkele supporters in Jan Breydel het tijdens de match van de Belgen tegen Japan hadden aangedurfd om Steven Defour uit te fluiten toen die op het veld kwam. Zie je wel, redeneerden ze, die toer van de Belgische stadions met de Rode Duivels, dat werkt niet. Het Eurostadion moet er komen. Dan zal dat niet meer gebeuren. “Ach, flikker toch op man!”. Defour, die wordt in gans ons land en door iedereen uitgefloten, van Genk tot Luik, anderlecht en uiteraard Brugge. En dat is volledig z’n eigen schuld.
Gelukkig, weet ik wel, heb elk nadeel nog z’n voordeel. En ik weet inderdaad dat er ook positieve punten zijn aan die Duivelsgekte. Zo zal elk beetje van een horecazaak straks weer met gratis bier strooien bij goals en overwinningen van onze Belgen. En de loting zal hen wel weer gunstig gezind zijn, waarbij ze in de poules van het WK opnieuw zullen uitkomen tegen de Jannekes en Miekes der onzer aardbol. En in zo’n wedstrijden weet je dat die Lukaku de bal wel weer eens tegen z’n hoofd, knie of scheenbeen zal aangeschoten krijgen, waarna het leer tot ieders verbazing – inclusief die van de speler zelf – in het doel verdwijnt. En zo zullen de Belgen de poulefase opnieuw overleven, en zullen wij weer gratis drank scoren in onze favoriete herbergen. Driewerf hoera.
Maar laat ons nu maar snel terug gaan naar de essentie. Naar de Club van Brugge. Waar het ondanks het interland gewoel in de media ook weer een speciale week was. Met verjaardagen. Leuke, het 126-jarig bestaan van onze traditieclub. En minder leuke, het herdenken van het overlijden van onze succescoach aller tijden, Ernst Happel, deze week reeds 25 jaar geleden. Hij liet onze Club eind de jaren ’70 hoogdagen beleven en kneedde wellicht het beste elftal dat ooit op de Belgische velden te bewonderen viel. Wij, de jonge garde, moeten het enkel van beelden hebben en van de straffe verhalen van de oudere supporters rondom ons. Zoals het elke legende betaamt. Het draagt alleen maar bij tot de mystiek van z’n figuur. Tot de grootsheid van onze Club.
Laat ons maar snel terug gaan naar de essentie. Naar de Club van Brugge. Naar wat er echt toe doet. Komende zondag draait het weer om de knikkers. We hebben een zes punten kloof te verdedigen. Laat ons maar snel terug aan het werk gaan. Ivan Leko Bruges Mighty Army.
MEER BLOGS OP BLUEARMY.BE
Vrienden Clubsupporters, juicht ende danst, want tot in maart volgend jaar zijn we weer verlost van het interlandvoetbal. Een viertal maanden terug naar de essentie. Want dat verplichte nummertje dat verschillende keren door de strot van de voetbalsupporters geramd wordt, zo midden in het seizoen, ik ben er geen fan van. Landen waarvan je nog nooit gehoord hebt, die de halve wereld doorreizen om het dan vriendschappelijk tegen elkaar op te nemen. Boeit me niet.
En ja, ik weet het wel, er zijn zoals steeds uitzonderingen die de regel bevestigen. Beelden van zo’n typisch overvolle Engelse pub, waarbij de stamgasten ‘Let’s go fucking mental’ gewijs van een bierdouche worden voorzien bij een doelpunt van de Three Lions on a Shirt. Ja, dat is dan weer prachtig. Voetbalbeleving zoals het hoort. Of zo’n opperheld als Gigi Buffon, die met tranen in de ogen de uitschakeling verbijt. Een échte sportman. Maar over het algemeen... Die interlands? Nee, doe mij maar nog een herhaling van FC De Kampioenen.
“Hoezo, en onze Belgen dan?”, krijg ik dan vaak toegeworpen. Ja, vertel het mij, wat dan met onze Belgen? Wederom. Boeit me niet. En vroeger was dat geen probleem, tot voor een jaar of vier maalde niemand daar ook om. De Rode Duivels, daarvoor kreeg je tickets bij een volle spaarkaart in Delhaize. Een beetje zoals Sirkul het deed om ons stadion te vullen ten tijde dat De Boeck er trainer was. Maar die Rode Duivels, neen, daar ging echt niemand vrijwillig naartoe hoor. Dat was een straf bij wangedrag op het werk. Dan kwam de baas naar u met de melding: ‘jij moet volgende keer de klanten meenemen naar een match van de Duivels!’. Repressie waarvan zelfs de jonge ketjes in Brussel zouden terugdeinzen.
Vandaag de dag is dat volledig anders. Als je vandaag aangeeft niet actief te supporteren voor onze Rode Duivels, dan word je aangekeken alsof je op een andere planeet leeft, of opgezadeld zit met één of andere vreemde ziekte. Nochtans kan ik u heel makkelijk uitleggen waarom onze Belgische nationale ploeg me niet kan boeien. Heel simpel. Het hele sfeertje er rond is fake. En ik haat fake toestanden. Vier jaar geleden ging niemand erheen, en nu zeulen er plots tienduizenden zogezegde supporters naartoe. Een beetje hetzelfde verhaal zoals bij die provincieploeg uit Oost-Vlaanderen.
Die Rode Duivels. Families en vrienden die erheen trekken als avondje uit, gezellig lalala-sfeertje, lekker Mexican Waven in de 25e minuut bij een troosteloze 0-0 tussenstand tegen godbetert Japan. Echt, plezante ervaring zo’n wedstrijd meepikken. “Ach, flikker toch op man!”, zou de Nederlandse cabaretier Hans Teeuwen het weglachen. Maar hou jullie vast vrienden, want met het WK van volgende zomer voor de deur, mogen we ons stilaan weer opmaken voor carnavaltoestanden à la tricolore pruiken, van zolder gehaalde vlaggen, zwart-geel-rood geschminkte wangen of het ergst van allemaal: de spiegelhoezen in het verkeer. Iedereen Duivel. Zucht.
En deze week kwam er nog een reden bij om het hele zootje ongeregeld links te laten liggen. De door Polle Botox gesponsorde ‘Supportersclub 1895’ lanceerde namelijk een huilbrief, in een zoveelste niet al te subtiele poging om het Eurostadion te promoten. Een huilbrief waarin ze aanklaagden dat enkele supporters in Jan Breydel het tijdens de match van de Belgen tegen Japan hadden aangedurfd om Steven Defour uit te fluiten toen die op het veld kwam. Zie je wel, redeneerden ze, die toer van de Belgische stadions met de Rode Duivels, dat werkt niet. Het Eurostadion moet er komen. Dan zal dat niet meer gebeuren. “Ach, flikker toch op man!”. Defour, die wordt in gans ons land en door iedereen uitgefloten, van Genk tot Luik, anderlecht en uiteraard Brugge. En dat is volledig z’n eigen schuld.
Gelukkig, weet ik wel, heb elk nadeel nog z’n voordeel. En ik weet inderdaad dat er ook positieve punten zijn aan die Duivelsgekte. Zo zal elk beetje van een horecazaak straks weer met gratis bier strooien bij goals en overwinningen van onze Belgen. En de loting zal hen wel weer gunstig gezind zijn, waarbij ze in de poules van het WK opnieuw zullen uitkomen tegen de Jannekes en Miekes der onzer aardbol. En in zo’n wedstrijden weet je dat die Lukaku de bal wel weer eens tegen z’n hoofd, knie of scheenbeen zal aangeschoten krijgen, waarna het leer tot ieders verbazing – inclusief die van de speler zelf – in het doel verdwijnt. En zo zullen de Belgen de poulefase opnieuw overleven, en zullen wij weer gratis drank scoren in onze favoriete herbergen. Driewerf hoera.
Maar laat ons nu maar snel terug gaan naar de essentie. Naar de Club van Brugge. Waar het ondanks het interland gewoel in de media ook weer een speciale week was. Met verjaardagen. Leuke, het 126-jarig bestaan van onze traditieclub. En minder leuke, het herdenken van het overlijden van onze succescoach aller tijden, Ernst Happel, deze week reeds 25 jaar geleden. Hij liet onze Club eind de jaren ’70 hoogdagen beleven en kneedde wellicht het beste elftal dat ooit op de Belgische velden te bewonderen viel. Wij, de jonge garde, moeten het enkel van beelden hebben en van de straffe verhalen van de oudere supporters rondom ons. Zoals het elke legende betaamt. Het draagt alleen maar bij tot de mystiek van z’n figuur. Tot de grootsheid van onze Club.
Laat ons maar snel terug gaan naar de essentie. Naar de Club van Brugge. Naar wat er echt toe doet. Komende zondag draait het weer om de knikkers. We hebben een zes punten kloof te verdedigen. Laat ons maar snel terug aan het werk gaan. Ivan Leko Bruges Mighty Army.
MEER BLOGS OP BLUEARMY.BE
Re: [Supporters] Blue Army
Helemaal zoals ik er over denk. 
Re: [Supporters] Blue Army
Nog irritanter dan de Rode Duivels hype zijn degene die altijd melken dat het hen absoluut niet interesseert, maar toch exact fases kunnen aanhalen van zo'n match.
Beetje zoals de auteur van dat snertstukje.
Toch blijven kijken hé. Ik zou zeggen: interesseert het je niet, kijk een film, pakt uw madam, maar val er de rest niet met lastig.
Beetje zoals de auteur van dat snertstukje.
Toch blijven kijken hé. Ik zou zeggen: interesseert het je niet, kijk een film, pakt uw madam, maar val er de rest niet met lastig.
Re: [Supporters] Blue Army
Rustig Peet, 't is weekend, 't komt allemaal goed.Peet schreef: Nog irritanter dan de Rode Duivels hype zijn degene die altijd melken dat het hen absoluut niet interesseert, maar toch exact fases kunnen aanhalen van zo'n match.
Beetje zoals de auteur van dat snertstukje.
Toch blijven kijken hé. Ik zou zeggen: interesseert het je niet, kijk een film, pakt uw madam, maar val er de rest niet met lastig.
En trouwens: ik kijk vrijwillig matchen als Kortrijk-Moeskroen op zaterdagavond van tijd tot tijd. Niet omdat die match mij interesseert, wel omdat het voetbal is. Dus je kunt wel degelijk voetbal kijken zonder dat het je boeit of interesseert. Weinig verschil met een film kijken met andere woorden. Wel wat verschil met de madam, but it takes two to tango.
#hetishierbeter
Re: [Supporters] Blue Army
My thoughts exactly. Artificiële zever, net zoals dit apenland in zijn geheel eigenlijk.
Verstuurd vanaf mijn ONEPLUS A3003 met Tapatalk
Verstuurd vanaf mijn ONEPLUS A3003 met Tapatalk
Re: [Supporters] Blue Army
Artificiële land bedoel je?Jelle schreef: My thoughts exactly. Artificiële zever, net zoals dit apenland in zijn geheel eigenlijk.
Verstuurd vanaf mijn ONEPLUS A3003 met Tapatalk
Re: [Supporters] Blue Army
Dat mag je hier niet zeggen van sommigen!The_One schreef:Artificiële land bedoel je?Jelle schreef: My thoughts exactly. Artificiële zever, net zoals dit apenland in zijn geheel eigenlijk.
Verstuurd vanaf mijn ONEPLUS A3003 met Tapatalk
Re: [Supporters] Blue Army
Ook al kan ik me er niet in vinden, absoluut schitterend geschreven tekst. Genoten van het lezen ervan!birgervdd schreef: GILLES D. - DE ESSENTIE
Vrienden Clubsupporters, juicht ende danst, want tot in maart volgend jaar zijn we weer verlost van het interlandvoetbal. Een viertal maanden terug naar de essentie. Want dat verplichte nummertje dat verschillende keren door de strot van de voetbalsupporters geramd wordt, zo midden in het seizoen, ik ben er geen fan van. Landen waarvan je nog nooit gehoord hebt, die de halve wereld doorreizen om het dan vriendschappelijk tegen elkaar op te nemen. Boeit me niet.
En ja, ik weet het wel, er zijn zoals steeds uitzonderingen die de regel bevestigen. Beelden van zo’n typisch overvolle Engelse pub, waarbij de stamgasten ‘Let’s go fucking mental’ gewijs van een bierdouche worden voorzien bij een doelpunt van de Three Lions on a Shirt. Ja, dat is dan weer prachtig. Voetbalbeleving zoals het hoort. Of zo’n opperheld als Gigi Buffon, die met tranen in de ogen de uitschakeling verbijt. Een échte sportman. Maar over het algemeen... Die interlands? Nee, doe mij maar nog een herhaling van FC De Kampioenen.
“Hoezo, en onze Belgen dan?”, krijg ik dan vaak toegeworpen. Ja, vertel het mij, wat dan met onze Belgen? Wederom. Boeit me niet. En vroeger was dat geen probleem, tot voor een jaar of vier maalde niemand daar ook om. De Rode Duivels, daarvoor kreeg je tickets bij een volle spaarkaart in Delhaize. Een beetje zoals Sirkul het deed om ons stadion te vullen ten tijde dat De Boeck er trainer was. Maar die Rode Duivels, neen, daar ging echt niemand vrijwillig naartoe hoor. Dat was een straf bij wangedrag op het werk. Dan kwam de baas naar u met de melding: ‘jij moet volgende keer de klanten meenemen naar een match van de Duivels!’. Repressie waarvan zelfs de jonge ketjes in Brussel zouden terugdeinzen.
Vandaag de dag is dat volledig anders. Als je vandaag aangeeft niet actief te supporteren voor onze Rode Duivels, dan word je aangekeken alsof je op een andere planeet leeft, of opgezadeld zit met één of andere vreemde ziekte. Nochtans kan ik u heel makkelijk uitleggen waarom onze Belgische nationale ploeg me niet kan boeien. Heel simpel. Het hele sfeertje er rond is fake. En ik haat fake toestanden. Vier jaar geleden ging niemand erheen, en nu zeulen er plots tienduizenden zogezegde supporters naartoe. Een beetje hetzelfde verhaal zoals bij die provincieploeg uit Oost-Vlaanderen.
Die Rode Duivels. Families en vrienden die erheen trekken als avondje uit, gezellig lalala-sfeertje, lekker Mexican Waven in de 25e minuut bij een troosteloze 0-0 tussenstand tegen godbetert Japan. Echt, plezante ervaring zo’n wedstrijd meepikken. “Ach, flikker toch op man!”, zou de Nederlandse cabaretier Hans Teeuwen het weglachen. Maar hou jullie vast vrienden, want met het WK van volgende zomer voor de deur, mogen we ons stilaan weer opmaken voor carnavaltoestanden à la tricolore pruiken, van zolder gehaalde vlaggen, zwart-geel-rood geschminkte wangen of het ergst van allemaal: de spiegelhoezen in het verkeer. Iedereen Duivel. Zucht.
En deze week kwam er nog een reden bij om het hele zootje ongeregeld links te laten liggen. De door Polle Botox gesponsorde ‘Supportersclub 1895’ lanceerde namelijk een huilbrief, in een zoveelste niet al te subtiele poging om het Eurostadion te promoten. Een huilbrief waarin ze aanklaagden dat enkele supporters in Jan Breydel het tijdens de match van de Belgen tegen Japan hadden aangedurfd om Steven Defour uit te fluiten toen die op het veld kwam. Zie je wel, redeneerden ze, die toer van de Belgische stadions met de Rode Duivels, dat werkt niet. Het Eurostadion moet er komen. Dan zal dat niet meer gebeuren. “Ach, flikker toch op man!”. Defour, die wordt in gans ons land en door iedereen uitgefloten, van Genk tot Luik, anderlecht en uiteraard Brugge. En dat is volledig z’n eigen schuld.
Gelukkig, weet ik wel, heb elk nadeel nog z’n voordeel. En ik weet inderdaad dat er ook positieve punten zijn aan die Duivelsgekte. Zo zal elk beetje van een horecazaak straks weer met gratis bier strooien bij goals en overwinningen van onze Belgen. En de loting zal hen wel weer gunstig gezind zijn, waarbij ze in de poules van het WK opnieuw zullen uitkomen tegen de Jannekes en Miekes der onzer aardbol. En in zo’n wedstrijden weet je dat die Lukaku de bal wel weer eens tegen z’n hoofd, knie of scheenbeen zal aangeschoten krijgen, waarna het leer tot ieders verbazing – inclusief die van de speler zelf – in het doel verdwijnt. En zo zullen de Belgen de poulefase opnieuw overleven, en zullen wij weer gratis drank scoren in onze favoriete herbergen. Driewerf hoera.
Maar laat ons nu maar snel terug gaan naar de essentie. Naar de Club van Brugge. Waar het ondanks het interland gewoel in de media ook weer een speciale week was. Met verjaardagen. Leuke, het 126-jarig bestaan van onze traditieclub. En minder leuke, het herdenken van het overlijden van onze succescoach aller tijden, Ernst Happel, deze week reeds 25 jaar geleden. Hij liet onze Club eind de jaren ’70 hoogdagen beleven en kneedde wellicht het beste elftal dat ooit op de Belgische velden te bewonderen viel. Wij, de jonge garde, moeten het enkel van beelden hebben en van de straffe verhalen van de oudere supporters rondom ons. Zoals het elke legende betaamt. Het draagt alleen maar bij tot de mystiek van z’n figuur. Tot de grootsheid van onze Club.
Laat ons maar snel terug gaan naar de essentie. Naar de Club van Brugge. Naar wat er echt toe doet. Komende zondag draait het weer om de knikkers. We hebben een zes punten kloof te verdedigen. Laat ons maar snel terug aan het werk gaan. Ivan Leko Bruges Mighty Army.
MEER BLOGS OP BLUEARMY.BE
Maar ook al ben ik successupporter op het vlak van de Rode Duivels, ik steun ze in de matige van het mogelijke wel, ben en blijf me Belg voelen, vind ook dat ons land steun verdient. Op dezelfde manier dat ik de Belgische Davis Cupploeg zal steunen binnen enkele dagen of de Belgen op de Olympische Winterspelen binnen enkele maanden, et cetera.
Over het artificiële... Dat is op zich elk stuk grond dat begrenst is bijna. Of het nu gaat over een provinciegrens, een landsgrens, een taalgrens... Enkel natuurlijke grenzen van het soort waterlopen of bergen zijn niet zo artificieel. En dan nog. Met andere woorden: vind ik geen argument.
Re: [Supporters] Blue Army
Hopelijk komt Ivan Leko Bruges Army er vanavond goed door.
Re: [Supporters] Blue Army
Om Phille te pesten?Bosko schreef: Hopelijk komt Ivan Leko Bruges Army er vanavond goed door.
